15/5/12

Χαλίφης στη θέση του Χαλίφη...

Ο Θεόδωρος Κολοκοτρώνης είπε κάποτε " Οι Έλληνες καταστρέφονται από τη μανία που έχουν όλοι να διοικούν κι ας μην έχουν πείρα" ..και σήμερα τόσα χρόνια μετά η κουβέντα αυτή επιβεβαιώθηκε στο Προεδρικό Μέγαρο. Στην πιο κρίσιμη στιγμή της χώρας, όλοι αυτοί, που με την ψήφο μας τιμήσαμε, υπέκυψαν στις μικροφιλοδοξίες τους κι αρνήθηκαν να συνεργαστούν για το καλό. Σήμερα στον Παπούλια δεν πήγαν 5 πολιτικοί αρχηγοί για να βρουν λύση , πήγαν 5 ανδρείκελα πάσχοντα από το σύνδρομο "Ιznogoud" κι άρχισαν να τρώγονται σαν τα σκυλιά για το ποιός θα γίνει χαλίφης στη θέση του χαλίφη.
Ο ελληνικός λαός με τον τρόπο που ψήφισε τους έδειξε το δρόμο. Τους είπε ξεκάθαρα πως κανέναν δε θεωρεί ικανό να κουμαντάρει μόνος του το "πλοίο"  και σαφέστατα τους ζήτησε όλοι μαζί να αναλάβουν την ευθύνη. Όμως το μήνυμα δεν ελήφθη ή κι αν το πήραν το θυσίασαν στο βωμό των δικών τους επιδιώξεων.
Ο Σαμαράς κι ο Βενιζέλος όντες οι πρωτεργάτες του αίσχους θα έπρεπε από μόνοι τους να είχαν αποσυρθεί της υποψηφιότητας. 
Ο Τσίπρας, δυστυχώς, αποδείχτηκε περίτρανα πως την ωριμότητα να χειριστεί τα πράγματα δεν την έχει. Εγώ, τουλάχιστον, δε μπορώ να του εμπιστευτώ το τιμόνι σε τούτη την άσχημη ώρα. Το ξέρει καλά πως όσα λέει είναι ανεδαφικά. Καταγγελία του μνημονίου και παραμονή στο Ευρώ είναι δύο πράγματα αδύνατο να συνυπάρξουν. Και ο σκοπός δεν είναι να παραμυθιάσει ένα λαό απελπισμένο λέγοντας του αυτά που θέλει ν' ακούσει. Σκοπός είναι να βγει και να πει την αλήθεια έτσι ωμή και τσουχτερή, όπως είναι. 
Ο Κουβέλης απ' την άλλη δε έχει καμία ελπίδα, αν και πολύ θα το ήθελε. Το ποσοστό του είναι τόσο μικρό που δεν του επιτρέπει ούτε να σκεφτεί ως ενδεχόμενο την πρωθυπουργία. Και πιο πολύ μοιάζει αναποφάσιστος, όχι δε λέει σε κανέναν ούτε όμως και ξεκάθαρο ναι. Αυτό που δεν έχει καταλάβει είναι ότι δεν παίζουν παιχνίδι διπλωματών να μπορούν με υπεκφυγές και ψευτοδιλήμματα τα βγούνε λάδι. Παίζουν μπλακ τζακ το μέλλον του έθνους και πρέπει να τραβήξουν απ το 17 και το αποτέλεσμα είναι ή να κερδίσουμε ή να καούμε.
Η στάση του Καμμένου, απογοητευτική. Όλη τη μέρα να παίζει το θέμα με την επιστολή στην Προεδρία, όπου είχε το θράσος να απαιτήσει και το Υπουργείο Εθνικής Άμυνας προκειμένου να συναινέσει. Για πιο λόγο? Μήπως γιατί εκεί η μίζα είναι σίγουρη αφού τα εξοπλιστικά προγράμματα δεν πρόκειται ποτέ να κοπούν? Και που είναι η διαβεβαίωσή στους ψηφοφόρους του ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με τους πρωτεργάτες του μνημονίου? Αυτό δεν έλεγε προεκλογικά? Είπε ποτέ ότι θα συνεργαστεί υπό προϋποθέσεις? Την αξίωση του δε να τον κάνουμε πρωθυπουργό με ποσοστό 10% θεωρώ γελοίο ακόμα και να τη σχολιάσω. Και δεν θα θα πρεπε από μόνος του να το απαιτήσει έχοντας στην ουσία απορριφθεί από το 90% του Ελληνικού λαού.
Με βεβαιότητα η ανεύθυνη στάση και ο χαζός εγωισμός τους μας οδηγούν στην καταστροφή. Την πολιτική αστάθεια και τις συνεχείς εκλογές η χώρα μας την έχει πληρώσει ακριβά. Τα δύο πιο χαρακτηριστικά που μπορώ να θυμηθώ, η μικρασιατική καταστροφή και το πραξικόπημα της 21ης Απριλίου. Αν ρίξετε μια ματιά στα βιβλία της ιστορίας θα βρείτε τραγικές ομοιότητες στο πολιτικό σκηνικό  τότε και  σήμερα.
Απογοήτευση κι αηδία για όλους και ως επίλογος ο στίχος του Αριστοτέλη Βαλαωρίτη "Πάρε ένα σβόλο Μήτρο και διώξε εκείνα τα σκυλιά που μας χαλούν το φύτρο" που τους ταιριάζει γάντι.