Τα γεγονότα στην Ηλεία τα παρακολουθήσαμε όλοι. Φρόντισαν οι κατά τα άλλα "φιλάνθρωποι" δημοσιογράφοι να μας ενημερώσουν εκτενώς , ακόμα και ξεγυμνώνοντας on camera τους μετανάστες που δέχτηκαν τα σκάγια.
Η αφορμή του περιστατικού? Η "παράλογη" απαίτηση των ανθρώπων που δούλευαν από ανατολή μέχρι δύση του ήλιου να πληρωθούν. Την απάντηση, φυσικά, έδωσαν τα όπλα. Την απάντηση ότι όταν δεν έχεις στον ήλιο μοίρα δε μπορείς να απαιτείς. Πρέπει να αρκείσαι στο ξεροκόματο που ο κάθε "δουλέμπορος" σου πετάει, να πληρώνεις 400 ευρώ το μήνα για να ζεις σε παραπήγματα με άλλους 100, να σκύβεις το κεφάλι στον αφέντη και ίσως να του γλείφεις τα παπούτσια ώσπου να γυαλίσουν, όταν πατά στις λάσπες και ζορίζεται.
Αυτή είναι η ισόβια τιμωρία όλων αυτών των ανθρώπων, που ξεριζώθηκαν από τους τόπους τους, αναζητώντας, μια καλύτερη ζωή ή ακόμα και την επιβίωση.
Πολλοί είναι εκείνοι, βέβαια, που παρασυρόμενοι από φωνές τις εποχής θα δικαιώσουν τις σφαίρες. Αφού μπήκαν παράνομα στην Ελλάδα και παίρνουν τις δουλειές των Ελλήνων, καλά να πάθουν!
Πόση υποκρισία, όμως χωράει σ' αυτό? Το πρόβλημα των μεταναστών είναι σύνθετο, παλιό και εξόχως υποκριτικό! Όταν στην ακμάζουζα για την ελληνική περιφέρεια δεκαετία του '90, έκαναν την εμφάνισή τους οι πρώτοι οικονομικοί μετανάστες, μπορώ να πω ότι έγιναν δεκτοί μετά βαϊων και κλάδων από τις τοπικές κοινωνίες. Κι αυτό γιατί αναλάμβαναν τις δουλείες, που όλοι εμείς σνομπάραμε έναντι εξευτελιστικού, πολλές φορές, αντιτίμου. Νοίκιαζαν ακριβά τους σταύλους μας για να μένουν, κι ήταν πρόθυμοι να υπομείνουν τον όποιο εξευτελισμό φοβούμενοι μη χάσουν ακόμα και το πιάτο το φαϊ, που τους πετούσαμε, όχι από φιλανθρωπία, αλλά γιατί ελπίζαμε να κερδίσουμε μια θέση στον παράδεισο αν το δώσουμε σ'αυτούς αντί στα σκυλιά μας.
Τώρα ήρθε η οικονομική κρίση και ξαφνικά μας φταίνε οι μετανάστες! Μα φταίνε όλοι αυτοί που τόσο καιρό αντιμετωπίζαμε ως δούλους και στις δικές τους πλάτες το παίζαμε εμείς αφεντικά. Φταίνε που πέταγαν τις κοπριές από τα μαντριά μας, που καθάριζαν τα σπίτια μας, που φρόντιζαν τους κατάκοιτους γέρους μας, που έσκαβαν τους τάφους στα νεκροταφεία μας, που οι γυναίκες και οι κόρες τους, θύματα οι περισσότερες σωματεμπόρων, εκτόνωναν τις σεξουαλικές μας ορμές. Φταίνε που έκαναν όλα αυτά τα "απαξιωτικά" και "ντροπιαστικά" για τους μέχρι πρότινος εύρωστους 'Ελληνες επαγγέλματα και που ακόμα και τώρα κι ενώ έχουμε φτάσει πολλοί από μας στην εξαθλίωση, προτιμάμε να πεινάμε παρά να τα αναλάβουμε.
Ακούγονται σκληρά όλα αυτά, αλλά δεν είναι παρά η ωμή αλήθεια. Το μεταναστευτικό μας βόλεψε όλους, όσο κι αν τώρα δεν θέλουμε να το παραδεχτούμε. Κι ούτε ένας από μας δεν ενδιαφέρθηκε, όταν προσλάμβανε ξένο με το μισό μεροκάματο και ανασφάλιστο ή όταν του νοίκιαζε την τρώγλη του, να ρωτήσει αν νόμιμα ήρθε εδώ. Ισα ίσα που τους περισσότερους τους βόλευε η παρανομία, καθώς πολύ εύκολα μπορεί κανείς να υποδουλώσει και να εκμεταλλεύεται ες αεί όποιον ζει συνεχώς με το φόβο της απέλασης.
Ακόμα, φροντίσαμε να τους φορτώσουμε κάθε άδικη πράξη, λες και μέχρι να εμφανιστούν ήταν άγνωστες οι κλοπές, οι βιασμοί κι οι δολοφονίες στην Ελληνική κοινωνία. Κι, όντως, μπορεί πολλοί απ' αυτούς να συνέβαλαν στην αύξηση της εγκληματικότητας, όμως δεν είναι οι μόνοι υπεύθυνοι. Οι φυλακές δεν γέμισαν μόνο με αλλοδαπούς εγκληματίες, σημαντική θέση κατέχουν κι οι Έλληνες και μάλιστα με πρωτοκαθεδρία, αφού συνήθως είναι κι οι αρχηγοί των συμμοριών ή οι "νονοί" αν το προτιμάτε.
Στην κατάσταση που έχει δημιουργηθεί είμαστε όλοι συνυπεύθυνοι. Κι αυτοί που παράνομα ήρθαν κι εμείς που τους εκμεταλλευτήκαμε. Κι αν εκείνοι έχουν το ελαφρυντικό της φτώχειας και της απελπισίας, εμείς δεν έχουμε κανένα.
