27/2/12

Απόκριες 2012

Κάθε φορά αναρωτιέμαι γιατί να μη μπορούμε ποτέ να συντονιστούμε όλοι ώστε κάτι καλό να βγει για τον τόπο που μεγαλώσαμε. Το Ζέλι τις Απόκριες είχε μια εικόνα εγκατάλειψης. Καμία εκδήλωση, τίποτα που να θυμίζει ότι το συγκεκριμένο σαββατοκύριακο δεν είναι σαν όλα τα άλλα. Και δικαιολογία δεν είναι η οικονομική κρίση. Έχουμε τόσα έθιμα, που θα μπορούσαν να αναβιώσουν και δεν έχουν κανένα κόστος. Γιατί ποτέ τίποτα δε μπορεί να γίνει? Τι φταίει και δε μπορούμε  να συνεργαστούμε όλοι ώστε να περάσουμε καλά? 

Είναι πραγματικά κρίμα τόσος κόσμος να μην έχει κάτι να δει και να χρειάζεται να μετακινηθεί για να δει ένα καρναβάλι ή ένα έθιμο που αναβιώνει σε διπλανά χωριά τη στιγμή που θα μπορούσαμε να έχουμε τα ίδια και καλύτερα και στο χωριό μας.

Το Ζέλι χρόνο με το χρόνο φθίνει και είναι άμεση ανάγκη να συντονιστούν όλοι, ο δήμος, το τοπικό συμβούλιο, οι σύλλογοι, το χορευτικό ακόμα και η ομάδα αλλά και όλοι εμείς που σ' αυτον τον τόπο μεγαλώσαμε, προκειμένου να αλλάξει λίγο το σκηνικό του γήρατος. Και για όσους πουν ότι υπάρχουν χιλιάδες αλλά θέματα που πρέπει να λυθούν, πριν τις εκδηλώσεις, θα πω απλά, πως συμφωνώ, αλλά αυτά τα μικρά είναι που θα μας μάθουν να συνεργαζόμαστε, ώστε να καταφέρουμε να χειριστούμε και τα μεγάλα.

Είπαμε το νερό..νεράκι...

Για μια ακόμα φορά παρουσιάστηκε βλάβη στο δύκτιο ύδρευσης με αποτέλεσμα να διακοπεί το νερό από το μεσημέρι το Σάββάτου  25.2.2012 . Το πρόβλημα μέχρι και σήμερα Δευτέρα 27/2/2012 που έφυγα από το χωριό δεν είχε διορθωθεί. Είναι απαράδεκτο εν έτη 2012 να χρειάζονται τρείς μέρες για να αποκατασταθεί η υδροδότηση. Δυστυχώς, το φαινόμενο είναι πολύ συχνό. Οι συνεχείς διακοπές καθιστούν εξαιρετικά δύσκολη - για να μην πω αδύνατη- τη διαβίωση,  τόσο  των επισκεπτών, όσο κυρίως των μόνιμων κατοίκων. 

Είναι καιρός ο Δήμος να δει σοβαρά το θέμα και να λάβει όλα τα απαραίτητα μέτρα προκειμένου να λυθεί δια παντός. Στη εποχή που η τεχνολογία καλπάζει είναι αδιανόητο 1000 και πλέον άνθρωποι να ζουν το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου στερούμενοι το πολυτιμότερο για τη ζωή αγαθό και κανείς να μη ενδιαφέρεται ώστε αυτή η ομηρία να πάψει.