22/9/13

Αρκετα!!!

Αδηφάγα κτήνη της σοβαρής δημοσιογραφίας, που δεν έχετε ούτε ιερό ούτε όσιο! Πόσα ήταν τα αιματοβαμμένα έσοδα σου από τις σημερινές διαφημίσεις  Θέμο? Και είναι η πρώτη φορά που βουτάς τα μούτρα σου στη λάσπη για να βγάλεις την αποκλειστικότητα? Εσύ ο ρυθμιστής των πάντων, ο πρωταγωνιστής του σκανδάλου Ζαχόπουλου, ο χαβαλές δημοσιογραφίσκος της πεντάρας που μεταλλάχθηκες σε μεγαλοεκδότη εν μια νυκτί! Εσύ που τόσα σου καταλογίζουν και ποτέ δεν είχες τη μαγκιά να βγεις και να εξηγήσεις ή ν' απολογηθείς!  
Αλλά δεν είσαι ο μόνος! Μέρες τώρα όλοι σέρνουν το πτώμα του Φύσσα εκεί που τους βολεύει. Tα κανάλια και τα μπλογκς ανακυκλώνουν τη σκηνή της δολοφονίας προσθέτοντας κάθε τόσο νέες,ανατριχιαστικές λεπτομέρειες λες και το ίδιο το έγκλημα δεν είναι από μόνο του ιδιαζόντως ειδεχθές! Για μια ακόμα φορά ο ανθρώπινος πόνος και το πένθος σφάγιο στο βωμό της τηλεθέασης και της αναγνωσιμότητας!
Ο πολιτικός κόσμος επίσης. Αριστεροί και δεξιοί, ακραίοι και μεσαίοι, σε μια στείρα αντιπαράθεση προσπαθούν ο καθένας για λογαριασμό του να αποκομίσει τα αντίστοιχα οφέλη. Ένας νεκρός - ειδικά όταν ο θάνατός του χαρακτηρίζεται πολιτική δολοφονία - πάντα βοηθάει αποτελεσματικά τη μάχη της ψηφοθηρίας!Κι η ιστορία το έχει αποδείξει από τον Καποδίστρια και  τον Ιωνα Δραγούμη μέχρι το Λαμπράκη, τον Τεμπονέρα και τον Παύλο Μπακογιάννη.
Αυτό που μου δίδαξαν οι τελευταίες μέρες είναι ότι σε τούτη τη χώρα έχει χαθεί ο σεβασμός. Ο σεβασμός στον πόνο, στην απώλεια, στη ζωή σε κάθε τι που θα μπορούσε να μας κρατήσει όρθιους. Πολλά θα μπορούσε κανείς να πει κι ακόμα περισσότερες αναλύσεις να κάνει για το πως γεγονότα σαν αυτό μπορούν να σέρνουν την κοινή γνώμη εκεί που θέλει ο καθένας που έχει τη γνώση και τα μέσα να την επηρεάσει. Δε θέλω, όμως να μπω σ' αυτά! Αυτό που θέλω είναι να πάψει πια αυτή η εκμετάλλευση κι αν δε μπορούν να σεβαστούν το νεκρό ας σεβαστούν τουλάχιστον μια μάνα που βιώνει τη χειρότερη απώλεια. 

19/9/13

Γιατί αυτό έτσι είναι....

Δύσκολη μέρα..ένας νέος άνθρωπος, μέλος του ακροαριστερού ΑΝΤΑΡΣΥΑ, κηδεύτηκε αφού δολοφονήθηκε απροκάλυπτα από μέλος της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ. Και για να προλάβω τις όποιες σκέψεις να πω πως η θλίψη μου θα ήταν η ίδια για το γεγονός αν στη θέση του θύματος ήταν ο Χρυσαυγίτης και φονιάς ο Αριστερός. 
Παρακολουθώ από χθες τις πύρινες ανακοινώσεις των κομμάτων που εκφράζουν τον αποτροπιασμό για το φόνο και καλούν την κοινωνία να συστρατευθεί ενάντια στο φασισμό. Πόσο υποκριτές? Λες και δεν περίμεναν μια τέτοια εξέλιξη. Και το χειρότερο? Λες και δεν ξέρουν τις ευθύνες που φέρουν για την εκτίναξη της Χρυσής Αυγής στο 6,9% και την είσοδό της στη Βουλή, με όσα ευτράπελα και τραγικά έχουμε όλοι παρακολουθήσει το τελευταίο διάστημα.
Η Χρυση Αυγή κι ο Νίκος Μιχαλολιάκος δεν ξεφύτρωσαν ούτε ξαφνικά ούτε από το πουθενά. Υπάρχουν στη σκηνή από το 1973 με διάφορα περιστατικά που κυρίως αφορούν τον επικεφαλής (σύλληψη το 1974 και το 1976 για επίθεση και δολιοφθορές, το 1978 για σύσταση τρομοκρατικής οργάνωσης κτλ). Η Χρυσή Αυγή ιδρύθηκε το 1980, μέχρι το 1990 η δράση της ήταν κυρίως παρασκηνιακή. Όλοι γνώριζαν τους γραφικούς νοσταλγούς των ΕΣ ΕΣ αλλά δεν έδινε κανένας σημασία. Μάλιστα σε πολλές περιπτώσεις τα "παλικαρια' με τα ξυρισμένα κεφάλια και το τατουάζ με τη σβάστικα στο μπράτσο προσέφεραν πολύτιμες υπηρεσίες στην Αστυνομία, αναλαμβάνοντας να λογαριαστούν με τους Αναρχικούς  στις "συρράξεις" των Εξαρχείων και να ταχθούν δίπλα στα ΜΑΤ τις εποχές των μεγάλων επεισοδίων στην επέτειο του Πολυτεχνείου. Κι αυτά δεν είναι φαντασιοπληξίες είναι γεγονότα που έχουν καταγραφεί σε κάμερες και φωτογραφίες.
Οι δεκαετίες του '90 και 2000 πρόσφεραν στην παρασκηνιακή αυτή οργάνωση την ευκαιρία να αναδειχθεί. Το άνοιγμα των συνόρων στους μετανάστες είχε σαν αποτέλεσμα τη γκετοποίηση του κέντρου της Αθήνας. Οι τρομαγμένοι κάτοικοι, αντιμέτωποι καθημερινά με μια συνεχώς αυξανόμενη εγκληματικότητα, στράφηκαν σ'αυτούς που θεώρησαν ότι μπορούν να τους προστατέψουν, αφού η Αστυνομία, ήταν αποδεδειγμένα απούσα. Κι αυτό δεν ήταν περίεργο αφού τα μέλη της οργάνωσης ήταν πάντα πρόθυμα να συνδράμουν όποιον τους το ζητούσε. Σιγά σιγά τα όποια ανδραγαθήματα πήραν διαστάσεις αστικών μύθων, αφού οι ιστορίες που κυκλοφορούσαν από στόμα σε στόμα με μπόλικη σάλτσα έδιναν την εντύπωση πως πρόκειται για θερμούς πατριώτες, υπερασπιστές των φτωχών και των αδυνάτων, τιμωρούς των "κακών' μεταναστών που τόλμησαν να καταστρέψουν τη χώρα, εν ολίγοις σύγχρονους Ρομπέν των Δασών. Βέβαια, οι δολοφονικές επιθέσεις με στιλέτα, οι ξυλοδαρμοί και οι δολιοφθορές εναντίων των μεταναστών αποσιωπήθηκαν τελείως. Απόδειξη η εκλογή του Μιχαλολιάκου στο δημοτικό συμβούλιο του Δήμου Αθηναίων το 2010.
Κι ήρθε η οικονομική κρίση να ολοκληρώσει το έργο. Ήρθε ο θυμός του κόσμου να νομιμοποιήσει τα άκρα και να τα στείλει στη  Βουλή με το μεγάλο ποσοστό του 6,9%.Και είναι ψέμα πως όσοι ψήφισαν το συγκεκριμένο κόμμα προέρχονται μόνο από την άκρα δεξιά. Η πικρή αλήθεια είναι ότι προέρχονται από κάθε χώρο, εκτός ίσως, από το ΚΚΕ. Ο κόσμος δεν είναι ότι δεν ήξερε τι ψήφιζε, όπως προσπαθούν με πολύ επιμονή να το κάνουν να φαίνεται οι υπόλοιποι της Βουλής. Πιστεύω πως όποιος έριξε αυτό το ψηφοδέλτιο στην  κάλπη είχε πλήρη επίγνωση και το έκανε απόλυτα συνειδητά.
Και δε δικαιολογείται η άγνοια, γιατί τόσο ο Μιχαλολιάκος όσο και οι υπόλοιποι επιτελείς του ήταν πάντα ειλικρινείς όσον αφορά τις απόψεις τους κι αυτό δε μπορεί να τους το αμφισβητήσει κανείς. Δεν έκρυψαν ποτέ τις ακραίες τους θέσεις, ακόμα κι όταν έγιναν κόμμα κοινοβουλευτικό. Μπορεί να μην χαιρετούσαν πια απροκάλυπτα ναζιστικά, αλλά με πράξεις τραμπουκισμού και αναρτήσεις στα κοινωνικά δίκτυα έδιναν πάντα το σαφές τους στίγμα.
Αυτά για την ιστορία..ας δούμε τώρα και την ουσία. Την ουσία που έκανε την ψήφο στη Χρυσή Αυγή, φωνή διαμαρτυρίας 441.018   ψηφοφόρων.Οι ευθύνες τεράστιες από κάθε πλευρά.
Πρώτο το ΠΑΣΟΚ. Στην εξουσία διαρκώς από το 1981 με μικρά διαλείμματα. Δεν υπήρξε κόμμα στη νεώτερη ελληνική ιστορία που να εξαπάτησε περισσότερο τον Ελληνικό λαό. Ενα κόμμα και καλά σοσιαλιστικό που μόνο τέτοιο δεν αποδείχθηκε. Τα γεγονότα πολλά και δε θα μας έφτανε μια ζωή να τα περιγράψουμε, το συμπέρασμα ένα, το ΠΑΣΟΚ προσέφερε ένα μεγάλο τίποτα στον τόπο και μεγάλα ποσά στους λογαριασμούς των στελεχών του. Κι αυτό που έμεινε τελικά στη συνείδηση του κόσμου ήταν η μπόχα απ' τα χιλιάδες σκάνδαλα. Γιατί ο κόσμος μπορεί να κάνει πως δεν βλέπει, αλλά δεν ξεχνά ούτε το χρηματιστήριο, ούτε τις μίζες απ' εξοπλιστικά, ούτε τη SIEMES, ούτε πολλά ακόμα και κυρίως δε συγχωρεί τα μαγειρέματα που οδήγησαν τη χώρα στο μνημόνιο. Στο μνημόνιο που κατέστρεψε τις ζωές μας αλλά έδωσε τη δυνατότητα στον ΓΑΠ να γυρνάει τον κόσμο και να πληρώνεται αδρά δίνοντας διαλέξεις περί του πως μπορείς να διαλύσεις ένα λαό σε μια νύχτα!
Έπειτα η ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ, επίσης αναξιόπιστη,λιγότερο βέβαια απ' τους Σοσιαλιστές, αφού τα χρόνια της στην εξουσία είναι λιγοστά. Η Νέα Δημοκρατία του Μητσοτάκη που αναλώθηκε στο κυνηγητό του Ανδρέα, λες κι αυτός ο τόπος δεν είχε καμία άλλη έννοια. Η Νέα Δημοκρατία του Καραμανλή, που ήρθε με όραμα, αλλά απογοήτευσε  με έλλειψη έργου και σκάνδαλα (ομόλογα, Βατοπέδι κ.α.) . Και πιο πολύ με τη λιποταξία του μπροστά στα δύσκολα και την εξαφάνισή του από την πολιτική σκηνή χωρίς καμία εξήγηση. Κι η Νέα Δημοκρατία του Σαμαρά με τα περίφημα "Ζάππεια" για την ανατροπή του μνημονίου, όσο ήταν Αντιπολίτευση και τη σκληρή εφαρμογή των επιταγών της Τρόικας όταν έγινε Πρωθυπουργός.
Κι ας περιλάβουμε τώρα και την Αριστερά. Την Αριστερά που πάντα διασπασμένη δεν κατάφερε ποτέ να βρει την ταυτότητά της. Χιλιάδες παρακλάδια ταμπουρωμένα πίσω από μικροπολιτικές ν' ανακυκλώνουν απλά του Λένιν τα τσιτάτα. Κόμματα φοβικά που δεν κατάφεραν ποτέ να κάνουν εκείνο το βήμα που θα τους έφερνε στο προσκήνιο - ή δεν ήθελαν - παρόλο που τους δόθηκαν οι ευκαιρίες.Το μεν ΚΚΕ υπό την ηγεσία της ακατάλληλης Αλέκας Παπαρήγα, έκλεισε κάθε πόρτα, με γλώσσα ξύλινη δεν κατάφερε να κάνει τη διαφορά. Ανίκανη ν' αποδεχθεί την αλλαγή σε όλα τα κομμουνιστικά κόμματα ανά τον κόσμο, επέλεξε να κρατήσει το απαρχαιωμένο προφίλ του μετακατοχικού κομμουνιστή που έτρεμε την εξορία! Όσο για το ΣΥΡΙΖΑ, προσπάθησε πολύ να συγκροτηθεί σε κόμμα αν και θεωρώ ακόμα και σήμερα δεν τα έχει καταφέρει. Πολλές φωνές, πολλές απόψεις, κανένα πρόγραμμα κι ένας ηγέτης επίσης ακατάλληλος, που δεν έχει καμιά πρόθεση να αναλάβει την ευθύνη να κυβερνήσει. Στις τελευταίες εκλογές επέλεξε την αντιπολίτευση παρόλο που είχε τη δυνατότητα να ρυθμίσει τα πράγματα φτύνοντας στα μούτρα του κόσμου που τον επέλεξαν με την ψήφο τους.
Σήμερα μιλάνε όλοι για το αυγό του φιδιού που πρέπει να σπάσει, όμως δεν παραδέχονται ότι αυτό το αυγό το ζέσταναν στον κόρφο τους με περισσή επιμέλεια.


8/9/13

ΔΕΘ ..(Δεν Εχει το Θεο του...)

Ωραία τα είπε! Αφού αρχικά ευχαρίστησε τους δύο εταίρους κι επιτέθηκε σφόδρα στο ΣΥΡΙΖΑ και τη ΧΡΥΣΗ ΑΥΓΗ, ανακοίνωσε με περισσή περηφάνια : «Πέρυσι προεξοφλούσαν την έξοδο της χώρας από το ευρώ, φέτος όλοι προεξοφλούν την έξοδο της χώρας από την κρίση. Το Grexit έγινε Grecovery". Και δεν παρέλειψε να υποσχεθεί ελαφρύνσεις φόρων, διάθεση του πρωτογενούς πλεονάσματος για την ανακούφιση των χαμηλοσυνταξιούχων, νέες θέσεις εργασίας, σε καμιά περίπτωση νέα μέτρα και ανάκαμψη μέχρι το 2020 κι όχι σε 20 χρόνια, όπως υποστηρίζουν οι πολιτικές Κασσάνδρες.
Για όλα τα υπόλοιπα ..μιλιά..
Κι αφού "παρέλειψε" να αναφερθεί δεν έχω παρά να τον ρωτήσω :

  • Πως πρόκειται να πιαστούν οι στόχοι τη στιγμή που όσα μέτρα έχουν μέχρι τώρα ληφθεί δε φαίνεται να έχουν αποτέλεσμά? 
  • Είναι αλήθεια ότι με την αύξηση του φόρου στο πετρέλαιο θέρμανσης η κατανάλωση μειώθηκε κατά 70% με αποτέλεσμα τα κρατικά έσοδα να μειωθούν κατά περίπου 237.000.000 Ευρώ, ενώ πολλά πρατήρια αναγκάστηκαν να βάλουν λουκέτο? 
  • Είναι αλήθεια ότι η εκτίναξη στο 23% του ΦΠΑ στην εστίαση, όχι μόνο δεν έφερε τα αναμενόμενα αλλά αντίθετα προκάλεσε ακόμα μεγαλύτερη ύφεση?
  • Ποιά είναι τα πραγματικά έσοδα από τη φορολογία των πολιτών και πόσοι από αυτούς μπορούν να είναι συνεπείς στις υποχρεώσεις τους?
  • Είναι αλήθεια ότι με τις περικοπές σε μισθούς και συντάξεις και με τη συνεχώς αυξανόμενη φορολογία η αγοραστική δύναμη του Έλληνα εκμηδενίστηκε, με αποτέλεσμα τα απανωτά λουκέτα στα καταστήματα και τους άνεργους εμπορουπαλλήλους να φτάνουν πλέον τους 100.000?
  • Είναι αλήθεια ότι λόγω της αύξησης της φορολογίας των επιχειρήσεων, πολλές πολυεθνικές διακόπτουν τις δραστηριότητές τους στη χώρα κι ακόμα περισσότερες ελληνικές επιχειρήσεις μεταφέρουν την έδρα τους στο εξωτερικό, απολύοντας καθημερινά εκατοντάδες εργαζομένους?
  • Η ΕΛΣΤΑΤ κάνει λόγω για ποσοστό ανεργίας 27,4% το Μάιο του 2013. Πόσο αληθινή είναι η μέτρηση και πως καθορίζεται το ποσοστό? Αφορά, μήπως, μόνο όσους είναι εγγεγραμμένοι στα μητρώα του ΟΑΕΔ και λαμβάνουν το επίδομα ανεργίας? Γιατί άλλες μετρήσεις ανεπίσημες κάνουν λόγο  για ποσοστό 40%. Στους άνεργους συμπεριλαμβάνονται κι όσοι υποαπασχολούνται ή όσοι αν και εργάζονται δεν αμοίβονται κανονικά?
  • Είναι αλήθεια ότι εκατομμύρια ευρώ σπαταλήθηκαν σε κέντρα επαγγελματικής κατάρτισης με τη διοργάνωση σεμιναρίων για ανέργους που στην ουσία το μόνο αποτέλεσμα που είχαν ήταν να γεμίσουν οι τσέπες των ιδιοκτητών τους?
  • Είναι αλήθεια ότι το μέτρο της διαθεσιμότητας των δημοσίων υπαλλήλων όχι μόνο δε θα λύσει το πρόβλημα αλλά θα προκαλέσει ακόμα μεγαλύτερη ύφεση, αφού στην ουσία ήταν οι μόνοι που μπορούσαν να συντηρούν την αγορά, έχοντας ένα μικρό μέν, σίγουρο δε μισθό?
  • Τα χρήματα που δόθηκαν στις Τράπεζες για την περίφημη ανακεφαλαιοποίησή τους, τελικά που πήγαν? 
  • Ποιος ο λόγος να κλείσει η ΕΡΤ σε ένα βράδυ για να ξανανοίξει σε τρείς μήνες με το ίδιο προσωπικό?
  • Ποιος ο λόγος του ΣΧΕΔΙΟΥ ΑΘΗΝΑ όταν καταργεί ή συγχωνεύει σχολές και τμήματα "άχρηστα" κατά την άποψη του Υπουργείου Παιδείας την ίδια ώρα που εξακολουθεί να επιδοτεί σχολές χωρίς κανένα αντικείμενο? Και ποιός ο λόγος να κόβεται η χρηματοδότηση στα περισσότερα εκπαιδευτικά ιδρύματα ενώ την ίδια ώρα πληρώνονται αδρά αμφιβόλου ποιότητας ερευνητικά προγράμματα?
  • Είναι αλήθεια ότι οι συντάξεις των αιρετών (Βουλευτών, Υπουργών, Δημάρχων κτλ) αντί να περικοπούν αυξήθηκαν και οι μισθοί των Βουλευτών δεν υπέστησαν καμία μείωση?
  • Γιατί ξεκινούν οι απολύσεις στο δημόσιο απ' την εκπαίδευση τη στιγμή που χιλιάδες επίορκοι εξακολουθούν να βρίσκονται στις θέσεις εργασίας τους? Και τελικά γιατί οι μόνοι που μένουν πάντα αλώβητοι από τις όποιες μεταρρυθμίσεις είναι οι υπάλληλοι της Βουλής?
  • Η περίφημη "εξυγίανση" του συστήματος υγείας τι αποτελέσματα είχε? Μήπως αντί να διορθώσει τα κακώς κείμενα δημιούργησε πολύ περισσότερα?
  • Οι περιβόητες μεταρρυθμίσεις στα εργασιακά μήπως τελικά νομιμοποίησαν το θεσμό της δουλείας δημιουργώντας στην πραγματικότητα εργαζομένους χωρίς καθόλου δικαιώματα?
  • Τέλος, για την άνοδο της ΧΡΥΣΗΣ ΑΥΓΗΣ και του ΣΥΡΙΖΑ, που σύμφωνα με τον πρωθυπουργό επιθυμούν να καταστρέψουν τη χώρα, ποιός ευθύνεται?
Αυτά και χιλιάδες άλλα, καθημερινά θέματα θα έπρεπε να είχαν απασχολήσει τον Πρωθυπουργό κι όχι το αν θα καταφέρει ποτέ να κυβερνήσει ο ΣΥΡΙΖΑ.




6/9/13

Δημοτικές εκλογές..γρίφος για ικανούς λύτες...

Σύμφωνα με δημοσιεύματα των τελευταίων ημερών η κυβέρνηση επεξεργάζεται την αλλαγή του τρόπου διεξαγωγής των δημοτικών εκλογών. Το σχέδιο είναι να υπάρχουν δύο ψηφοδέλτια, ένα με τους υποψήφιους δημάρχους κι ένα με όλους τους δημοτικούς συμβούλους, που θα αναγράφονται αλφαβητικά, χωρίς να υπάρχει διακριτικό της παράταξης στην οποία ανήκουν. Οι δημοτικοί σύμβουλοι θα εκλέγονται από την πρώτη Κυριακή με βάση τους σταυρούς που θα λάβουν, σύμφωνα με δηλώσεις του κου Μιχελάκη. Για τους δημάρχους θα απαιτείται να συγκεντρώσουν ποσοστό 42% για την εκλογή τους, διαφορετικά οι δύο πρώτοι υποψήφιοι θα αναμετρούνται στο δεύτερο γύρο.

Κανείς δεν ξέρει αν τελικά αυτό θα ισχύσει, όμως με μια πρώτη ματιά, φαίνεται ότι θα δώσει νέα δυναμική στην τοπική αυτοδιοίκηση. Στην ουσία απαγκιστρώνει τις δημοτικές εκλογές από τα άρματα των κομμάτων καταλύοντας τις όποιες παρατάξεις και κατά συνέπεια το απαραίτητο μέχρι τώρα κομματικό χρίσμα.Το παιχνίδι της εκλογής γίνεται προσωπική υπόθεση του κάθε υποψηφίου, αφού ο δημοτικός σύμβουλος θα μπορεί να εκλέγεται, αν συγκεντρώσει τους απαραίτητους σταυρούς, άσχετα με το αν η παράταξη του λάβει ικανό ποσοστό. 

Πολύ πιο δύσκολα, βέβαια, θα είναι τα πράγματα για τους υποψήφιους δημάρχους, αφού η ψήφος θα δίνεται στο πρόσωπο και όχι στο κόμμα. Πολλοί, που μέχρι τώρα λάμβαναν το αξίωμα με πρώτο ατού το κομματικό σπρώξιμο, πιθανόν να βρεθούν εκτός. 

Το σχέδιο έχει και τα θετικά του :
  • Διευκολύνεται  ο ψηφοφόρος. Για πρώτη φορά θα μπορεί να επιλέξει το πρόσωπο της αρεσκείας του για το δημοτικό συμβούλιο, χωρίς να είναι αναγκασμένος να υποστηρίξει ένα δήμαρχο, που δεν τον εκφράζει. Σε πολλές περιπτώσεις άξιοι άνθρωποι δεν κατάφεραν να εκλεγούν, λόγω του επικεφαλής και το αντίθετο.Είναι η ευκαιρία των ικανών να αποδείξουν την αξία τους και των ψηφοφόρων την ωριμότητά τους.
  • Αποδυναμώνονται οι μέχρι πρότινος ισχυροί δήμαρχοι, που έχοντας εξασφαλισμένη την πλειοψηφία στο δημοτικό συμβούλιο "άγονταν και φέρονταν" κατά την όρεξη τους, χωρίς να υπολογίζουν κανέναν, αφού οι όποιες αποφάσεις ήθελαν να περάσουν ήταν εκ των προτέρων ειλημμένες. Σ' ένα πολυφωνικό δημοτικό συμβούλιο δεν θα είναι καθόλου εύκολο να γίνονται αδικίες και λοβιτούρες.
  • Απαγκιστρωμένη η αυτοδιοίκηση από τις κομματικές επιρροές θα μπορεί να διοικεί και να διεκδικεί, χωρίς να σκύβει το κεφάλι στις όποιες αξιώσεις των κομμάτων. Μέχρι σήμερα οι δήμαρχοι ήταν υπόδουλοι των κομμάτων είτε επειδή φιλοδοξούσαν να λάβουν κάποιο μεγαλύτερο αξίωμα - πολλοί έφτασαν να γίνουν βουλευτές και υπουργοί - είτε επειδή η επανεκλογή τους ήταν απόλυτα εξαρτημένη απ' το χρίσμα. 
Προκύπτουν, όμως, και κάποια σοβαρά ερωτηματικά :

  • Πως θα λειτουργεί το δημοτικό συμβούλιο?. Εφόσον δεν θα υπάρχει πλειοψηφία, πως θα λαμβάνονται οι αποφάσεις? Θα μπορέσουν οι δήμοι να λειτουργήσουν ή τελικά θα δούμε την οριστική διάλυση της Τοπικής Αυτοδιοίκησης ? 
  • Είναι η ευκαιρία των ικανών να αναδειχθούν ή μήπως είναι η ευκαιρία όσων έχουν τα μέσα, οικονομικά ή επικοινωνιακά , να έλθουν στο προσκήνιο? 
  • Μήπως αντί να αποδυναμωθούν οι "ισχυροί" δήμαρχοι προκύψουν  τελικά φαινόμενα Υπερδημάρχων με αρμοδιότητες τόσο διευρυμένες ώστε ο ρόλος των δημοτικών συμβουλίων να είναι απλά διακοσμητικός? 

Με προβληματίζει, τέλος, ο βαθύτερος λόγος της προώθησης αυτών των αλλαγών. Εδώ και καιρό είχα την υποψία ότι στα αυτοδιοικητικά  κάτι θ' αλλάξει. Όχι μόνο λόγω της ανοιχτής σύγκρουσης Κυβέρνησης - Δημάρχων για τη διαθεσιμότητα των δημοτικών υπαλλήλων, αλλά, κυρίως, επειδή, ενώ στους περισσότερους μεγάλους δήμους ανακοινώθηκαν κάποιες υποψηφιότητες, προσκείμενες κυρίως στον αριστερό ή τον ακροδεξιό χώρο, ξεκινώντας άτυπα την προεκλογική περίοδο, οι δεξιοί τήρησαν και τηρούν σιγήν ιχθύος.

Μη έχοντας την ικανότητα να εισχωρώ στο μυαλό του πρωθυπουργού μόνο να εικάζω μπορώ για το τι οδήγησε σ' αυτή την εξέλιξη :
  • Δε θεωρώ τυχαίο ότι το σχέδιο διέρρευσε λίγες μέρες μετά την ανακοίνωση της υποψηφιότητας Κασιδιάρη για το δήμο της Αθήνας. Ίσως ο φόβος της εκλογής του, ενδεχομένως κι από τον πρώτο γύρο, καθώς η δυναμική της Χρυσής Αυγής στο κέντρο της Αθήνας είναι μεγάλη, να επέβαλε αυτή την αλλαγή.
  • Τα  μεγάλα στελέχη λόγω  των αντίξοων συνθηκών αποθαρρύνονται από την υποψηφιότητα, με αποτέλεσμα τα δύο κόμματα της συγκυβέρνησης, η Νέα Δημοκρατία δηλαδή, γιατί ΠΑΣΟΚ στην ουσία δεν υπάρχει,να μη διαθέτουν τους υποψηφίους εκείνους που θα τους φέρουν τη νίκη. Επιπλέον πολλοί επιτυχημένοι δήμαρχοι, που δέχτηκαν το χρίσμα στις προηγούμενες εκλογές, έχοντας σίγουρη την επανεκλογή τους, φροντίζουν να ανεξαρτητοποιηθούν, αποβάλλοντας το μνημονιακό βαρίδι.
  • Οι δημοτικές εκλογές λειτουργούν ως βαρόμετρο των εθνικών εκλογών. Εφόσον η μερίδα των δυσαρεστημένων διαρκώς μεγαλώνει, κυρίως λόγω της διαθεσιμότητας, δε θα ρίσκαραν  να κονταροχτυπηθούν ανοιχτά με το ΣΥΡΙΖΑ στις δημοτικές εκλογές, διακινδυνεύοντας μια ήττα, τόσο μεγάλη ώστε να εξαναγκαστούν να προκηρύξουν αμέσως μετά Εθνικές εκλογές.
  • Τελευταίο και ίσως πιο σημαντικό, το οικονομικό. Ήδη οι χρηματοδοτήσεις στους δήμους έχουν μειωθεί. Δε θα μου κάνει εντύπωση, αν το επόμενο διάστημα ανακοινωθεί ότι διακόπτεται η κρατική επιχορήγηση και οι Δήμοι θα πρέπει να συντηρούνται αποκλειστικά και μόνο από τα δικά τους έσοδα. Καταλαβαίνετε, βέβαια, πόση γκρίνια θα ήταν αναγκασμένοι να υποστούν οι Κυβερνώντες στην περίπτωση που είχαν χρίσει τους Δημάρχους.  Κρατώντας τις αποστάσεις, οι εσωτερικές αναταραχές εκμηδενίζονται.
Το τι από τα παραπάνω θα επιβεβαιωθεί, θα το δείξει ο καιρός. Το θέμα είναι πως βρισκόμαστε ενώπιον κοσμογονικών αλλαγών και μόνο που μένει να ελπίζουμε ότι τελικά θα είναι για καλό.