27/3/13

"ΗΡΘΕΝ Η ΩΡΑ ΣΑΣ.."

Κυπριακή έκφραση ο τίτλος, γνωστή σε πολλούς που ενίοτε χρησιμεύει κι ως ανέκδοτο, καθώς στην Ελλάδα έχει άλλη -  "χτύπα ξύλο" - σημασία. Μια φαινομενικά εύρωστη οικονομία κατέρρευσε εν μια νυκτί σαν πύργος από τραπουλόχαρτα. Μα τόσο εύκολο? Πολλές οι αναλύσεις τις τελευταίες μέρες. Τι έφταιξε ή ποιός? Κι είναι αλήθεια τόσο απλό να καταστρέψεις ένα λαό σε μια βδομάδα? Γιατί περί αυτού πρόκειται.
Το "όχι' έπαιξε το ρόλο του δεν ήταν όμως καθοριστικό. Η απόφαση, όπως εξελίχθηκαν τα πράγματα, φαίνεται πως είχε ληφθεί εξαρχής κι ίσως το θέμα με το κούρεμα των μικροκαταθετών  ήταν η μπλόφα που χρειαζόταν για να δικαιολογηθεί η ολική καταστροφή.
Οι Κύπριοι δεν πλήρωσαν το 'ηρωικό όχι'  γιατί τελικά δεν είχε κανέναν ηρωισμό. Πλήρωσαν την ΑΟΖ, τη συγκέντρωση τόσων ξένων κεφαλαίων στις τράπεζές τους και τα παιχνίδια  με τη Ρωσσία, που, βέβαια, πριν ο αλέκτωρ λαλήσει τρεις τους γύρισε την πλάτη.
Τώρα ποιους εξυπηρετεί η κατάσταση? Τον Πούτιν, πρώτο και καλύτερο. Βρήκε την αφορμή να επαναπατρίσει όλα τα ρωσσομαφιόζικα κεφάλαια , που όλον αυτόν τον καιρό "ξεπλένοταν" στη Μεγαλόνησο. Η αβεβαιότητα που δημιουργείτε τον βοηθά να μαζέψει πίσω  το ρωσσικό χρήμα το σκορπισμένο στα ανά την ευρώπη "πλυντήρια'.
Τη Γερμανία, φυσικά, καθώς  οι Γερμανικές τράπεζες φαίνονται οι μόνες που μπορούν να δώσουν μια κάποια εξασφάλιση σε όποιον έχει δυό δραχμές και θέλει να τις σιγουρέψει. Εξάλλου ήδη οι ψίθυροι, ότι κι οι άλλοι  φορολογικοί παραδείσοι π.χ. Λουξεμβούργο και Μάλτα θα ακολουθήσουν την Κύπρο, έχουν ήδη αρχίσει, ενισχύοντας ακόμα περισσότερο τη Γερμανική σιγουριά.
Πάνω απ' όλους, όμως, βολεύει την ίδια την ευρωπαϊκή ένωση γιατί έδωσε το μήνυμα και στον υπόλοιπο ευρωπαϊκό νότο, ότι μαγκιές οι ισχυροί δε σηκώνουν. Το μάθημα της Κύπρου ήταν σκόπιμο προς παραδειγματισμό Ισπανών, Ιταλών και Πορτογάλων, που έχουν ακόμα το "θράσος' ν' αντιστέκονται στην καμόρα των Βρυξελλών. 
Όταν η απόφαση παρθεί, κανείς λαός δεν έχει σωτηρία κι αν χθες ήταν η δική μας σειρά και σήμερα της Κύπρου σιγά σιγά θα ρθει κι όλων των υπολοίπων γιατί    για να τελειώσει το ντόμινο που στήθηκε πρέπει να πέσουν όλα τα πιόνια.


«ΑΡΑΒΙΚΗ ΑΝΟΙΞΗ» ..ΕΥΡΩΠΑΙΚΟΣ ΧΕΙΜΩΝΑΣ


 23 Απριλίου 2010 ο τότε πρωθυπουργός της Ελλάδας Γιώργος Παπανδρέου  μ’ένα θεατρικό διάγγελμα, ανακοινώνει  από το Καστελόριζο  την προσφυγή της χώρας στο μηχανισμό στήριξης της Ευρωπαϊκης Ενωσης και το ΔΝΤ. Η οικονομική κρίση μάστιζε την υφήλιο από το 2008 κι η έκπληξη όλων μας  – αν υπήρξε κάποια έκπληξη – ήταν όχι  για το γεγονός αλλά για την αργοπορία . Από εκείνη τη στιγμή ίδιο δεν ήταν τίποτα.. Το  καλοκαίρι που ακολούθησε  ο Ολι Ρεν,
ο Στρος Καν κι ο Τομσεν μπήκαν για τα καλά στις ζωές μας. Mάθαμε τα cds , τα spreαds,  τον οικο Moodys  και υποβοηθούμενοι από τη γονιδιακή μας « ξερολίαση» μεταλλαχθήκαμε εν μια νυκτί σε οικονομολόγους απόλυτα ικανούς  να κατανοούμε  και να προβλέπουμε τα παιχνίδια των διεθνών  τοκογλύφων.
Τα πρώτα μέτρα πάρθηκαν με  συνοπτικές διαδικασίες κι η υποψία της καταστροφής που θα ακολουθούσε άρχισε
να μας τρώει. Ανησυχούσαμε κι όμως δεν αντιδρούσαμεκαι το σημαντικότερο..δε βλέπαμε.
Να δουμε τι? Θα αναρωτηθεί, εύλογα, κάποιος.
 Τα  προσανάμματα που στοιβάζονταν στη λεκάνη της Μεσογείου και  περίμεναν να εκδηλωθεί η πυρκαγιά.
Η σπίθα άναψε στις 18 Δεκεμβρίου του 2010 στην Σίντι Μπουζίντ της Τυνησίας. Ο  πωλητής  λαχανικών Μοχάμεντ Μπουαζίζι  αυτοπυρπολείται και πυροδοτεί  μια σειρά  βίαιων διαδηλώσεων με αποτέλεσμα την ανατροπή του καθεστώτος.
Το ντόμινο στήθηκε. Επόμενος σταθμός η Αίγυπτος,στις 23 Ιανουαρίου. Η χώρα συνταράσσεται  από επεισόδια, εκατοντάδες άνθρωποι  χάνουν τη ζωή τους, ο  Χόσνι  Μουμπάρακ ανατρέπεται και ευτυχείς  οι Αιγύπτιοι Πανηγυρίζουν έξαλλα για τη νέα  «δημοκρατικά» εκλεγμένη κυβέρνησή τους.
Η «Αραβική άνοιξη»  έχει ξεκινήσει!  Στις 17 Φεβρουαρίου οι Λίβυοι εξεγείρονται απαιτώντας από τον επί 45 χρόνια δικτάτορα Μουαμάρ Καντάφι να παραδώσει την εξουσία.Κι ενώ στις δυο προηγούμενες περιπτώσεις οι ανατροπές υπήρξαν εύκολες, ο Καντάφι ,επιβεβαιώνοντας τη φήμη του, αποδεικνύεται σκληρό καρύδι, αναγκάζοντας το ΝΑΤΟ να επέμβει στις 31 Μαρτίου.  Οι συγκρούσεις συνεχίστηκαν για 7 μήνες και τελικά έληξαν με την κηδεία του δικτάτορα στις 25 Οκτωβρίου 2011.
Μέσα  Μαρτίου, κι ενώ τα γεγονότα στη Λιβύη εξελίσσονται, οι Σύριοι ξεσηκώνονται εναντίον του  Μπασάρ Αλ ‘Ασαντ.
Τα πράγματα παίρνουν άσχημη τροπή. Οι διαμαρτυρίες προκαλούν εμφύλιο πόλεμο με χιλιάδες νεκρούς, που όντας ακόμα σε εξέλιξη, την έκβαση του δεν την ξέρουμε, ίσως, όμως,  μπορούμε να την προβλέψουμε.
Κι ενώ η νότια Μεσόγειος κυριολεκτικά φλέγεται από διαδηλώσεις, εμφυλίους και θάνατο, η βόρεια μεσόγειος ταλανίζεται από ένα άλλο είδος πολέμου, την οικονομική κρίση. Η Ελλάδα έχει ήδη μπει στο μνημόνιο από το 2010  βιώνοντας τις τραγικές συνέπειες. Ακολουθεί η Πορτογαλία τον Απρίλιο του 2011 και η μέχρι πρόσφατα εύρωστη Κύπρος το Δεκέμβρη του 2012.  Ισπανία και  Ιταλία βρίσκονται επίσης στο μάτι του κυκλώνα και προσπαθούν λαμβάνοντας εκ των έσω επώδυνα μέτρα, αντίστοιχα με αυτά που επιβάλλει το ΔΝΤ, να αποφύγουν την ένταξη, χωρίς, ωστόσο,να φαίνεται ότι τελικά θα τα καταφέρουν.
Μια - μια οι χώρες τις Μεσογείου «πέφτουν»,  άλλες με πόλεμο, άλλες με χρήμα, ανάλογα τι ταιριάζει στην ιδιοσυγκρασία  κάθε λαού. Οι «απολίτιστοι» ‘Αραβες πλήρωσαν το κόστος της «δημοκρατίας» που τους υποσχέθηκαν με αίμα.
Οι «πολιτισμένοι» Ευρωπαίοι τη διάσωση από την πτώχευση με  οικονομική εξαθλίωση και άπειρες αυτοκτονίες.
Στη γειτονιά μας κάτι γίνεται. Υπάρχει ένα περίεργο παιχνίδι την τελευταία τριετία. Σίγουρα, πάντως, δεν είναι τυχαίο ότι όλα αυτά συμβαίνουν παράλληλα.
Τι όμως και γιατι? Οι θεωρίες πολλές. Άλλες μιλούν για το σκληρό παιχνίδι της κατοχής των ενεργειακών κοιτασμάτων της Μεσογείου, άλλες λένε πως είναι το έναυσμα για την εγκαθίδρυσης μια παγκόσμιας Σιωνιστικής δικτατορίας κι άλλες  για την προσπάθεια των Αράβων να επιβάλλουν μια νέα τάξη πραγμάτων, όπου φανατικοί ισλαμιστές θα κατέχουν την παγκόσμια εξουσία, με ό,τι αυτό συνεπάγεται. Το τι πραγματικά ισχύει ίσως να μην το μάθουμε ποτέ ή στην καλύτερη περίπτωση να αποκαλυφθεί όταν όλα αυτά θα έχουν  περάσει και μόνο ως ιστορία θα μας ενδιαφέρουν.

 Δέσποινα  Ζελιαναίου
"ΖΕΛΙΑΝΕΑ" ΦΥΛΛΟ 5
ΖΕΛΙΑΝΕΑ ΦΥΛΛΟ 3


Στέβια..μια εναλλακτική καλλιέργεια
Σε πρώην καπνοπαραγωγικές περιοχές της χώρας, οι παραγωγοί βλέπουν με αισιόδοξο «μάτι» το πολλά υποσχόμενο αυτό προϊόν, καθώς τα πειράματα είχαν άκρως θετικά αποτελέσματα και η καλλιέργεια είναι παρόμοια με αυτή του καπνού.
H Στέβια (βοτανικό όνομα Stevia Rebaudiana) είναι είδος φυτού προερχόμενο από τη Νότια Αμερική. Περιέχει την ουσία στεβιόζη ή στεβιόλη που έχει πολλές φορές μεγαλύτερη γλυκαντική δύναμη από την ζάχαρη. Χρησιμοποιείται ήδη σε αρκετές χώρες ως εναλλακτική γλυκαντική ουσία .
Aπό τις δοκιμαστικές καλλιέργειες στέβιας στην Ελλάδα διαπιστώθηκε, ότι στις περισσότερες γεωργικές περιοχές το φυτό αναβλαστάνει την επόμενη Άνοιξη (όπως η μηδική) . Έτσι , δε χρειάζεται φύτευση κάθε χρόνο και το κόστος φυτών και μεταφύτευσης επιμερίζεται σε περισσότερα έτη. Το φυτό προσβάλλεται σπάνια από ασθένειες και έντομα, δεν είναι απαιτητικό όσον αφορά τα θρεπτικά συστατικά του εδάφους και κατά συνέπεια δεν έχει μεγάλες απαιτήσεις σε φυτοφάρμακα και λιπάσματα. Είναι δε  ιδανικό για βιολογική καλλιέργεια.
Σύμφωνα με τα πειράματα, που πραγματοποιήθηκαν τα προηγούμενα χρόνια σε αγρούς ανά τη χώρα, η απόδοση του φυτού  κυμάνθηκε μεταξύ 100 και 400 κιλών το στρέμμα. Η τιμή πώλησης του προϊόντος στην παγκόσμια αγορά ήταν το 2011  2 με 2,5 Ευρώ ανά κιλό ξερών φύλλων. Το κόστος παραγωγής είναι 400 – 500 €/στρέμμα, ενώ το καθαρό κέρδος κυμαίνεται στα 100 – 500 €/στρέμμα , ανάλογα με τη στρεμματική απόδοση.
 Για την ώρα, η στέβια δεν απορροφάται από την Ελληνική αγορά, καθώς δεν υπάρχουν ελληνικές εταιρείες που να ασχολούνται με τη μεταποίησή της. Κι αυτό γιατί για να εγκριθεί ένα προϊόν, ως τρόφιμο, και να διατεθεί ελεύθερα στην ελληνική αγορά, θα πρέπει να πληροί όλες τις απαιτήσεις της κοινοτικής νομοθεσίας. Με δεδομένο ότι μέχρι τώρα δεν υπάρχει τελεσίδικη απόφαση της Eπιτροπής Ασφάλειας Τροφίμων της Ευρωπαϊκής Ένωσης (EFSA), η στέβια επιτρέπεται να διατίθεται στο εμπόριο αποκλειστικά ως προϊόν ειδικής διατροφής. Παρ’ όλα αυτά, εν αναμονή της απαιτούμενης κοινοτικής έγκρισης -  ο σχετικός κανονισμός αναμένεται να εκδοθεί εντός του 2012 -, οι Έλληνες αγρότες ενθαρρύνονται από τους κρατικούς φορείς να χρησιμοποιήσουν τη στέβια ως εναλλακτική καλλιέργεια στη θέση του καπνού και των τεύτλων.
Η καλλιέργεια στέβιας, δεν επιδοτείται. Στα πλαίσια της στήριξης-προώθησης καινοτόμων καλλιεργειών οι υπηρεσίες του Υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, διερευνούν τη δυνατότητα ένταξης της στέβιας σε προγράμματα επιδότησης από το 2014.
Σχετικό φυλλάδιο με αναλυτικές πληροφορίες για την καλλιέργεια της στέβιας έχει εκδώσει το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων το 2011, το οποίο είναι διαθέσιμο στην ιστοσελίδα του (www.minagric.gr).
 Επιπλέον μπορείτε να ενημερωθείτε για τις εξελίξεις στην καλλιέργεια της στέβιας μέσω internet από τα παρακάτω sites : www.biostevia.gr , www.kalliergo.gr , http://stevia-kapogloupm.blogspot.gr.
Δέσποινα Ζελιαναίου

"ΖΕΛΙΑΝΕΑ" ΦΥΛΛΟ 2

ΠΑΡΕΛΑΣΕΙΣ ΚΕΚΛΕΙΣΜΕΝΩΝ ΤΩΝ ΘΥΡΩΝ

Ανέκαθεν οι παρελάσεις είχαν ως σκοπό την τόνωση του λαϊκού εθνικού φρονήματος. Φέτος, όλοι γίναμε μάρτυρες μια κατάστασης που όχι μόνο δεν αρμόζει στη χώρα που γέννησε τη δημοκρατία, αλλά αποτελεί υπερβολή ακόμα και για τα απολυταρχικά καθεστώτα. Οι παρελάσεις για την εθνική επέτειο της 25ης Μαρτίου μετατράπηκαν σε «prive» παραστάσεις του στρατού για το «εκλεκτό»  club των επισήμων.
Τι νόημα είχαν οι δηλώσει της πολιτικής ηγεσίας περί προάσπισης της ελευθερίας και εθνικής περηφάνιας, όταν ο λαός, που έδωσε ανιδιοτελώς το αίμα του για την ελευθερία του έθνους, δεν επιτρεπόταν να παραστεί ?
Με δικαιολογία την ενδεχόμενη δημιουργία επεισοδίων, όλοι όσοι ευθύνονται για την κατάντια μας, γλίτωσαν για μια και μόνη φορά τις αποδοκιμασίες.
Αντί να σκύψουν το κεφάλι και να ζητήσουν συγγνώμη για ό,τι με την ανικανότητά τους προκάλεσαν, στήθηκαν σαν παραφουσκωμένα ασκιά να παρακολουθήσουν το «θέαμα» προβαίνοντας σε βαρύγδουπες δηλώσεις, που ευτυχώς, πλέον, δεν πείθουν κανέναν.

Δέσποινα Ζελιαναίου