'Αουσβίτς....

Η επιγραφη στη είσοδο του μνημείου
"ARBEIT MACHT FREI" (η εργασία απελευθερώνει)

 Νοέμβριος 2008 , πρώτος σταθμός του ταξιδιού στην Πολωνία το 'Αουσβιτς, το στρατόπεδο συγκέντρωσης των Ναζί, το κολαστήριο εκατομμυρίων αθώων. Η διαδρομή από την Κρακοβία διαρκεί περίπου μια ώρα, το τοπίο άγριο, πυκνά δάση, θεόρατα δέντρα να κρύβουν το φως και μια ομίχλη μόνιμη , λες κι η φύση θρηνούσε διαρκώς για τις αποτρόπαιες πράξεις των ανθρώπων.

Φτάσαμε στο μνημείο μεσημέρι και άρχισε η ξενάγηση. Μια ξενάγηση που όσα χρόνια κι αν ζήσω, δεν πιστεύω πως θα ξεχάσω ποτέ. Στην είσοδο δεσπόζει ακόμα η σιδερένια ναζιστική επιγραφή "ARBEIT MACHT FREI" (H EΡΓΑΣΙΑ ΑΠΕΛΕΥΘΕΡΩΝΕΙ), αφού το Άουσβιτς είχε χαρακτηριστεί ως στρατόπεδο εργασίας και όχι εξόντωσης , όπως ήταν το Νταχάου. Παρόλα αυτά 1.100.000 άνθρωποι εκτελέστηκαν εκεί. 

Με την αποχώρησή τους από την Πολωνία οι Ναζί, στην προσπάθεια τους να μην αφήσουν πειστήρια της θηριωδίας τους, ανατίναξαν μέρος του στρατοπέδου. Όμως τα αρχικά σχέδια διασώθηκαν και βάσει αυτών η Πολωνική Κυβέρνηση αναστήλωσε το μνημείο. 

Ο τοίχος των εκτελέσων. 

 Η ξενάγηση ξεκινά από το χώρο διαλογής των κρατουμένων. Με την άφιξή τους οι κρατούμενοι εξετάζοταν αν είναι ικανοί για εργασία. Όσοι δεν κρίνοταν ικανοί εκτελούταν αμέσως είτε στους θαλάμους αερίων, είτε με πυροβολισμό, είτε δι' απαγχονισμού. Ανίκανοι θωρούταν οι ηλικιωμένοι, τα βρέφη, οι έγγυες, οι άνθρωποι με εμφανή αναπηρία, όσοι έπασχαν από κάποια νόσο ή όσοι εμφανισιακά έδειχναν αδύναμοι. Οι ικανοί για εργασία μεταφέροταν στους θαλάμους κράτησης, όπου οι συνθήκες διαβίωσης ήταν ελεηνές, καθώς μέχρι και 100 άτομα στοιβάζοταν σε δωμάτια των 20 τμ , εξαναγκαζόμενοι να κοιμούνται είτε στο πάτωμα , είτε σε ειδικά διαμορφωμένες τσιμεντένιες κουκέτες ανά 5. Οι υπόλοιποι οδηγούταν στον τόπο εκτέλεσης. Αφού τους ανάγκαζαν να παραδώσουν από τα προσωπικά τους αντικείμενα, τους γύμωναν και τους έκοβαν τα μαλλιά , με τη δικαιολογία ότι έτσι θα καταπολεμούσαν τα παράσιτα, τους οδηγούσαν στα κρεματορια λέγοντάς τους ότι πρόκειται να κάνουν ένα μπάνιο για να συνέλθουν από το πολυήμερο ταξίδι. Μάλιστα στο κρεματόριο που είναι επισκέψιμο υπάρχουν στο ταβάνι ακόμα τα ειδικά "ντους", μόνο που αντί για νερό ψέκαζαν το θανατηφόρο αέριο "Κυκλώνας Β". Ακριβώς δίπλα από το θάλαμο αερίων βρισκόταν το δωμάτιο της αποτέφρωσης των νεκρών με τους γνωστούς "φούρνους". Οι "φούρνοι" χρησιμοποιήθηκαν μόνο στην αρχή της λειτουργίας του στρατοπέδου, μετά λόγω της αύξησης των δολοφονιών η αποτέφρωση γινόταν στο ύπαιθρο σε ανοιχτούς λάκκους. 

Συνεχίζοντας βλέπουμε τους χώρους κράτησης κι ο νους δε μπορεί να χωρέσει το μέγεθος της αθλιότητας. 

Επόμενος σταθμός τα "δωμάτια μνήμης" όπου εκτίθενται σε βιτρίνες τα προσωπικά αντικείμενα των θυμάτων που εκτελέστηκαν. Μια βιτρίνα μαγνητίζει τα βλέμματα, είναι εκείνη που φιλοξενεί τα "μωρουδιακά", μπιμπερό, πιπίλες, παιχνίδια, παιδικά ρούχα και παπούτσια..Κι εκεί ακριβώς είναι που η καρδιά του ανθρώπου γίνεται χίλια κομμάτια. Από ένα γκρουπ 50 ανθρώπων δεν είδα έναν να μη δακρύζει μπροστά σ ' αυτό το θέαμα. Άλλη βιτρίνα γεμάτη με 50 τόνους ανθρώπινων μαλλιών. Μαλλιά θυμάτων, που κάλυπταν τις ανάγκες του 3ου Ράιχ σε κλινοσκεπάσματα. 

Τα μαλλία των θυμάτων

Τα παιδικά παπούτσια ..

Συνέχεια έχουν οι συλλογές των εθνών που μαρτύρησαν εκεί, Εβραίων, Πολωνών, Τσέχων, Γάλλων , Σλοβάκων, Αυστριακών, Σοβιετικών και Βέλγων. Οι Ελληνικές απώλειες περίπου 55.000 Έλληνες Εβραίοι. Το Άουσβιτς δεν ήταν τόπος εξόντωσης μόνο Εβραίων, αλλά κάθε κοινωνική ομάδα , μη αποδεκτή από τη Ναζιστική ιδεολογία κατέληγε εκεί, κι αυτές οι ομάδες ήταν , πολιτικοί κρατούμενoi, Αθίγγανοι, αιχμάλωτοι πολέμου αδιακρίτως εθνικότητας, Πολωνοί και Σοβιετικοί αντιστασιακοί, ποινικοί κρατούμενοι, Μάρτυρες του Ιεχωβά  και ομοφυλόφιλοι.

Οι "φούρνοι" 

Τελευταίος σταθμός στην επίσκεψη το κρεματόριο και το αποτεφρωτήριο. Εδώ τα λόγια περιττεύουν, η ατμόσφαιρα βαριά και πένθιμη. Μόνο να αναλογιστεί κανείς το μαρτύριο των εκατομμυρίων θυμάτων..φτάνει. 

Το μόνο "ευχάριστο" σημείο στο Μουσείο η κρεμάλα του τελευταίου διοικητή του στρατοπέδου Ρούντολφ Ες, ο οποίος απαγχονίστηκε στην είσοδο του κρεματορίου το 1947.

Σε μια κλίμακα του 10 απ όσα μέχρι τώρα έχω δει, κατατάσσω το Άουσβιτς στο 10! Και αυτό γιατί εκεί πραγματικά συγκλονίστηκα από το μέγεθος της ανθρώπινης κακίας. Μεγαλύτερο των θηρίων ο άνθρωπος, το πιο αναίσχυντο και πιο αιμοβόρο όλων.