Σε μια προσπάθεια να ανακαλύψω την ιστορία του Προφήτη Ηλία κατέφυγα στα Γενικά Αρχεία του Κράτους προσπαθώντας να βρω ό,τι έχει διασωθεί για τη συγκεκριμένη μονή. Ανακάλυψα 70 έγγραφα που χρονολογούνται από το 1833 έως το 1845 και αφορούν, κυρίως, την εποχή της παρακμής του μοναστηριού μέχρι και την τελική διάλυσή του. Δυστυχώς, για την περίοδο της ακμής του δεν έχει διασωθεί κάποιο έγγραφο, καθώς σύμφωνα με την προφορική παράδοση, κατά τη διάρκεια του Αγώνα για την απελευθέρωση από τους Τούρκους , μια πυρκαγιά, που εκδηλώθηκε στο Αρχονταρίκι, κατέστρεψε όλα τα αρχεία του.
Αφού λοιπόν τα συγκεκριμένα έγγραφα είναι ό,τι μας έχει απομείνει από την κληρονομιά του μνημείου, θεωρώ ότι πρέπει να σας τα παραθέσω αυτούσια. Δουλειά αρκετά δύσκολη, αφού θέλουν τη σχετική "αποκρυπτογράφηση".
Το πρώτο έγγραφο χρονολογείται τον Ιούλιο του 1833 και είναι η αναφορά του τότε ηγουμένου της Μονής Αθανάσιου προς τη Γραμματεία Εκκλησιαστικών και Εκπαιδεύσεως. Η αναφορά αυτή αφορά τη διαμάχη που είχε ξεσπάσει ανάμεσα στον ηγούμενο και τον έφορο Ταλαντίου Λάμπρο Αλεξάνδρου, καθώς ο τελευταίος ήθελε να προσεταιριστεί τα έσοδα της Μονής και για το λόγο αυτό επιθυμούσε να εκδιώξει τον ηγούμενο, που δεν συμμεριζόταν τις απόψεις του.
" ΠΡΟΣ ΤΗΝ ΕΠΙ ΤΩΝ ΕΚΚΛΗΣΙΑΣΤΙΚΩΝ ΚΑΙ ΤΗΣ ΔΗΜΟΣΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΕΩΣ ΣΕΒΑΣΤΗΝ ΓΡΑΜΜΑΤΕΙΑ ΤΗΣ ΕΠΙΚΡΑΤΕΙΑΣ
Κατά το 1831 συνεναίσει του Αρχιερέως Ταλαντίου και των πέριξ χωρίων επήγα εις την Μονήν Προφήτου Ηλία Κάρκαρη και ευρών αυτήν ερείπιον και χωρίς να έχει κανένα πράγμα την ανακαίνισα εξ ιδίων καθώς και οι των πέριξ χωρίων κατοικούντες ηξεύρουν και μαρτυρούν δι' εγγράφου των. Τώρα δε ο επαρχιακός Έφορος ,κύριος Λάμπρος Αλεξάνδρου, επήρεν από τους ποιμένας 2000 γρόσια. Εις οποίους είχα δώσει εγώ τα λιβάδια δια νομήν των προβάτων των επειδή αυτά τα λιβάδια είναι της μονής. Αλλά εαν παρθούν όλα τα ιδιόκτητα έχει καλώς, ότε και δεν ληφθεί τοιούτον μέτρον γενικόν, δια ποια αιτία ο Έφορος να βαστά τα ανήκοντα εις την μονήν γρόσια? Δε φτάνει τούτον μόνον αλλά παρά πάντα νόμον και δίκαιον επεμβαίνει αυθαιρέτως εις υποθέσεις μη ανήκουσες διόλου εις αυτόν αλλ' εις μόνην την Σην Γραμματείαν και παρά το ληφθησόμενον παρά της Κυβερνήσεως Γενικόν μέτρον παραλόγως και αυθαιρέτως ζητά να εξώσει της μονής τον υποφαινόμενον και να αντικαταστήσει άλλον βαδίζων εναντίων των καθηκόντων του και εναντίων της θελήσεως των επαρχιακών κατοίκων, εναντίων της θελήσεως και της αυτής Βασιλικής Κυβερνήσεως, επειδή η Βασιλική Κυβέρνησις δεν επέτρεψε εις αυτόν τοιαύτα χρέη. Οστις δε επεμβαίνει εις μη ανήκοντα εις αυτόν χρέη δεν ενοχοποιεί τον εαυτόν του και πίπτει εις έγκλημα; Αλλ' ο ρηθείς 'Εφορος καμίαν ακρόασιν δεν διδει εις τα τοιάυτα.
Εγώ μη ευρών τίποτις εις την ρηθείσα μονή, αλλά δανεισθείς χρήματα απεκατέστησα αυτήν, απέκτησα πρόβατα, μελίσσια, έκαμα ιερά σκεύη, αγόρασα βιβλία. Εκαλλιέργησα τα χωράφια και εις ανταμοιβήν αυτών ο Έφορος θέλει να με αποξενώσει αναιτίως και παραλόγως και εναντίων των καθηκόντων του ο 'Εφορος ζητά να με διώξει. Εγώ μ' όλον τούτον δια να μη φανώ αιτίαν σκανδάλων του είπα να με δώσει τα όσα εξ ιδίων μου εδώδευσα καθώς και είναι γνωστόν και στους κατοίκους της επαρχίας και οι ίδιοι μαρτυρούσι τούτο και τα πράγματα φωνάζουν και ευθύς αναχωρώ. Παρακαλώ λοιπόν την Σην ταύτην Γραμματείαν να διαταχθεί ο Έφορος δια να μη με ενοχλεί εις το εξής, ει δε ας μοι δοθοι το δίκαιόν μου και εγώ αποχωρώ.
Εν Ναυπλίω την 13 Ιουλίου 1833 Με το δέοντα σεβασμό,
Ο ευπειθής μοναχός
Αθανάσιος Αρχιμανδρίτης"
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου